Survivor
Isotopen zijn onderdeel van de diagnose en behandeling van kanker. Presentatrice Fien Vermeulen, die zelf lymfeklierkanker heeft overleefd, praat met Alexander, Anouk en Manon. Deze drie survivors vertellen over hun bijzondere ervaringen in tijden van onzekerheid, waarin ze zichzelf heel goed hebben leren kennen.
Sterker dan ooit
Het begon met een kuchje, die anders aanvoelde dan van een verkoudheid. Op 17 november 2013 werd de diagnose lymfeklierkanker geconstateerd, gecombineerd met een longlymfoom, een gezwel van 11,5 centimeter. Nu voelt Alexander zich sterker dan ooit.
Na zijn diagnose volgde een intensief traject van chemokuren en een maand lang iedere dag bestralingen. Trainen voor zijn triathlon hield Alexander op de been, het zorgde ervoor dat hij zich van nul fysiek kon opbouwen tot wie hij nu is.
“Ik zie het niet als een slecht proces, wat ik heb meegemaakt, ik zie het als een mooi proces. Ik ben heel veel van mezelf te weten gekomen.”
Een half jaar na mijn laatste behandeling heb ik een triatlon gedaan.
Je moet het ook zelf doen
“Het was alsof er een mes in mijn buik werd gestoken.”
Anouk werd in 2014 op 23-jarige leeftijd gediagnostiseerd met een bijzondere vorm van kiemcelkanker. Ze is nu al jaren officieel schoon verklaard en straalt van positiviteit, kracht en vertrouwen. Volgens haar moet je van ieder moment in het leven genieten.
Zodra de diagnose aan haar werd verteld, voelde Anouk zich niet somber, maar opgelucht, omdat ze eindelijk wist wat er aan de hand was. “Ze hadden een plan voor mij en gingen mij helpen, dat is fijner dan in onzekerheid zitten.” Haar manier om zichzelf te uiten tijdens het ziekteproces was door te bloggen, door te schrijven. Uit haar dagboek leest ze: “Het boeide me ineens veel minder wat mensen over me dachten en dat was zo’n heerlijk gevoel. Alsof ik de hele wereld aankon, een soort superpower die ik kreeg.”
Je bepaalt zelf wat je eruit haalt. Iedereen wil je helpen, maar je moet het ook zelf doen.
Het leven is een feestje
Manon werd de dag voor kerstavond 2015 verrast door een verontrustend telefoontje van haar huisarts. Nu is ze beter en weet ze heel goed wat ze wil. Haar ervaring met baarmoederhalskanker is de drive geworden in haar leven om alles eruit te halen wat erin zit.
“Ik heb continu geprobeerd geen kankerpatiënt te zijn.”
Na de diagnose wilde Manon haar ziekzijn ontkennen. Het was alsof het niet over haar ging, ze was niet doodziek. “Ik wilde heel graag aan mensen bewijzen dat kanker ook heel leuk kan zijn, wat natuurlijk nergens op slaat. Ik wilde niet sip en zielig op bed liggen.” Tegelijkertijd heeft ze in die periode haar begrafenis niet alleen voorbereid, maar daadwerkelijk georganiseerd nadat ze genezen was verklaard. Om het leven te vieren. “Goed of slecht nieuws, je moet altijd alles vieren! Het leven is een feestje.”
Het heeft me zoveel gebracht, zoveel opgeleverd en zoveel over mezelf geleerd. Ik zou het nooit willen missen.
Stap in de cirkel
Iedereen kent wel iemand die baat heeft bij isotopen. Maar realiseren we ons dat wel? Weten we van elkaar hoeveel personen we kennen of hebben gekend met kanker? Van wie hebben de ouders of grootouders dementie of een hart- en vaatziekte? Zijn we er bang voor om zelf zo’n ziekte te krijgen?
In deze video nodigt presentatrice en kankersurvivor Fien Vermeulen twee voetbalteams uit om samen in de cirkel te stappen en meer met elkaar te delen dan een speelveld.
“Je hebt het voornamelijk over leuke dingen als je samen bent.”
We deelden al best veel vertrouwelijke dingen, maar toch weet je niet alles van elkaar.