Wij maken gebruik van cookies. Indien je op akkoord klikt geef je hiervoor toestemming. Lees onze cookieverklaring voor meer informatie. Daar is ook de mogelijkheid om aan te geven welke cookies je accepteert.
FEITEN EN FABELS
Je hoort, ziet, voelt en ruikt het niet: radioactiviteit. We hebben er simpelweg geen zintuig voor. Dat maakt kernenergie tot iets mysterieus. Een vruchtbare voedingsbodem voor het ontstaan van fabels. Nu kernenergie weer volop inde belangstelling staat, scheidt NRG de fabels van de feiten.
#1 Fabel:
Radioactiviteit en straling zijn ALTIJD gevaarlijk
Tsjernobyl en Fukushima staan in ons collectieve geheugen gegrift. En de splijtstoffen uranium en plutonium associëren we met kernwapens.
Natuurlijk hadden die twee kernrampen nooit mogen gebeuren. We weten ook dat beide ongelukken voorkomen hadden kunnen worden door veiliger menselijk handelen en een beter ontwerp van de centrales. De internationale nucleaire sector leert van deze gebeurtenissen, kernenergie wordt daardoor steeds veiliger.
Uranium en plutonium voor kerncentrales zijn ongeschikt voor kernwapens. Overigens vereist het werken met deze materialen grote en ingewikkelde fabrieken. Dat is omslachtig en valt op. Bovendien is het toezicht internationaal goed geregeld.
En hoe zit het met de blootstelling aan straling? Ook daar hebben veel mensen geen goed beeld van. In de volgende figuur zie je aan hoeveel straling je blootgesteld wordt bij verschillende activiteiten.
Meer weten?
Download onze uitgebreide kennisdocumenten of neem contact op met onze persvoorlichter.
Cora Blankendaal
Persvoorlichter
#2 deels Feit deels Fabel:
Radioactiviteit is gevaarlijk en er is geen goede oplossing voor.
Het radioactief afval dat ontstaat uit kernenergie wordt soms gezien als een ‘gigantisch probleem’. Het zou oncontroleerbaar zijn en duizenden jaren gevaarlijk. Maar is dat probleem echt zo gigantisch?
Radioactief afval is gevaarlijk, daar bestaat geen misverstand over. Tegelijk is het goed om te beseffen dat het heel weinig is. Over de hele levensduur van een kerncentrale als Borssele past al het afval in enkele zeecontainers.
Het grootste deel van dit hoogradioactief afval vervalt binnen honderd jaar. Het is daarna ongevaarlijk. Een klein deel blijft tot duizenden jaren radioactief en moet daarom buiten het milieu gehouden worden. Technisch gesproken zijn mensen in staat dit te realiseren. Het is een kwestie van acceptatie. Hoe lang accepteren we nog de ongebreidelde uitstoot van CO2 naar de lucht?
#3 Fabel:
De investering in een nieuwe kerncentrale weegt nooit op tegen de kosten; de bouw en onderhoud is te duur, voordat deze operationeel is zijn er al weer betere alternatieven beschikbaar
Het radioactief afval dat ontstaat uit kernenergie wordt soms gezien als een ‘gigantisch probleem’. Het zou oncontroleerbaar zijn en duizenden jaren gevaarlijk. Maar is dat probleem echt zo gigantisch?
Radioactief afval is gevaarlijk, daar bestaat geen misverstand over. Tegelijk is het goed om te beseffen dat het heel weinig is. Over de hele levensduur van een kerncentrale als Borssele past al het afval in enkele zeecontainers.
Het grootste deel van dit hoogradioactief afval vervalt binnen honderd jaar. Het is daarna ongevaarlijk. Een klein deel blijft tot duizenden jaren radioactief en moet daarom buiten het milieu gehouden worden. Technisch gesproken zijn mensen in staat dit te realiseren. Het is een kwestie van acceptatie. Hoe lang accepteren we nog de ongebreidelde uitstoot van CO2 naar de lucht?
#4 Feit:
Zonder kernenergie is het bijna onmogelijk om Nederland in 2050 klimaatneutraal te maken
Het radioactief afval dat ontstaat uit kernenergie wordt soms gezien als een ‘gigantisch probleem’. Het zou oncontroleerbaar zijn en duizenden jaren gevaarlijk. Maar is dat probleem echt zo gigantisch?
Radioactief afval is gevaarlijk, daar bestaat geen misverstand over. Tegelijk is het goed om te beseffen dat het heel weinig is. Over de hele levensduur van een kerncentrale als Borssele past al het afval in enkele zeecontainers.
Het grootste deel van dit hoogradioactief afval vervalt binnen honderd jaar. Het is daarna ongevaarlijk. Een klein deel blijft tot duizenden jaren radioactief en moet daarom buiten het milieu gehouden worden. Technisch gesproken zijn mensen in staat dit te realiseren. Het is een kwestie van acceptatie. Hoe lang accepteren we nog de ongebreidelde uitstoot van CO2 naar de lucht?
Klimaat en geneeskunde vragen om nucleaire technologie. Daarom is nucleair onderzoek onmisbaar voor impact klimaatdoelstellingen en gezondheidszorg.